Vert nesten skremd av min eigen latskap.
Sit planta i sofaen,trykkjer i meg alt usunnt eg kjem over.
Sukker og stønner og beveger meg overhode ikkje.
B

Har funne fram velferdsteknologien for i det minste gjere noko fornuftig.
Har null lyst til å gjere nokon ting.
Har rikelig å gjere,så burde starta.
Lysta til å gå i skog og mark er der på ein måte,men kjem meg liksom ikkje avgårde.
Skremmande…
Vert berre dorsk og lat,og brei bak.
Snøar i fjella ser eg.
Rusler etter vegen av og til.
Trumfar meg ut…men einaste eg då får er frisk luft…
Kan no håpe latskapen snudde med sola.

Nydeleg soloppgang innimellom regnbygene idag.
Etter det stakk den av🐷
Vinterdepresjon er noko skit.
Trur eg må riste meg sjølv ganske kraftig..
Men ikkje idag…
Får berre lese litt meir.
Ta på meg vestlandsbunaden og rusle ein tur…