Når ryggen er rett og slett skikkeleg vond og til og med eg skjønner at tur på asfalt ikkje bør gåast,då gjeld det å bruke dei små grå.

Tur kjende eg var eit must.
Før eg plutseleg kom på.Har jo ein flott skogsveg i bygda,og frå den går jo ein sti til ein plass eg aldri har vore..Stor skam igrunnen.I min alder.Men når gamlemor må utav vegen og på ein sti for å finne fram.,,,ja då må det vere merkt.
Og eg las på facebook…No var det komne nye gule merke.Hipp hurra for dei som er så flinke å merke løyper…

så målet var klart.
Brurabenken:-)
Parkerte med hovudvegen og traska iveg.

Sellevolltjørna
Vakkert rundt vatnet.

God sti


Men når ein skal vekk frå vegen og ut på den smale til dels korerdu sti…gule merke.
Stiar er det på kryss og tvers og så var det stolpar med store røde merke..
Sti tenkte eg..

Vart litt forvirra av alle desse stiane på kryss og tvers.
Er mykje hjort som trasker rundt..

Annonsørinnhold

20 bestselgere som garanterer nytelse

Ha..tenkte eg..
Den gule og den raude løypa ender begge på brurabenken.
Rart med det.
Ein observerer,registrerer,tolker etter eigne erfaringar…og vips,så har ein skapt sin eigen sannheit..
Sånn er det..
Det er då det er lurt å faktasjekke..
Sende melding til sjefen for den gule løypa..Marit..
Var slett ikkje noko i mine antagelser..
Merke mellom eigedommane..
Viktig å faktasjekke…som ellers i livet..og grensa er og til nabokommunen..

Men…såg plutseleg at det var raude merke på stien vidare..og Det var løypemerke..
Så tøff som eg plutseleg vart gjekk eg vidare..
Men den historia tek eg seinare..

Trur ikkje det vert lenge til neste tur til brurabenken..
Rekreasjon for kropp og sjel